Τεχνολογια των Εκτυπώσεων

9.1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η φωτοαναπαραγωγή είναι μια διαδικασία μετατροπής των προτύπων σε φιλμ, που χρησιμοποιούνται στο μοντάζ και στη συνέχεια στην κατασκευή των εκτυπωτικών πλακών. Εκμεταλλεύεται τις ίδιες αρχές στις οποίες στηρίζεται η φωτογραφία. Η φωτοαναπαραγωγή συνέβαλε στην ταχύτερη κατασκευή και στην ποιοτικότερη απόδοση των εκτυπωτικών πλακών.

Στις παραδοσιακές μεθόδους, ο τεχνίτης κατασκεύαζε την εκτυπωτική πλάκα σχεδιάζοντας το θέμα με το χέρι ή μεταφέροντάς το με μηχανικά μέσα σε αυτή. Ωστόσο, ήταν σχεδόν αδύνατο να αποδώσει τονικά θέματα. Η φωτοαναπαραγωγή έδωσε λύση στο πρόβλημα αυτό, στηριζόμενη στη θεωρία των χρωμάτων.

9.2. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ

9.2.1. Το ορατό φάσμα

Το ηλιακό φως είναι η ανάμειξη όλων των χρωμάτων. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο Ισαάκ Νεύτωνας το 1676 πειραματιζόμενος με την ανάλυση του ηλιακού φωτός σε επιμέρους δέσμες διαφορετικών χρωμάτων, με τη βοήθεια ενός πρίσματος. Το σύνολο των δεσμών αυτών είναι το ορατό φάσμα του ηλιακού φωτός.

Το ορατό φάσμα είναι ένα μόνο μικρό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και έχει μήκη κύματος που εκτείνονται από τα 400nm (νανόμετρα, εκατομμυριοστά του χιλιοστού) έως τα 700nm. Η περιοχή του φάσματος πάνω από τα 700nm ονομάζεται υπέρυθρη ακτινοβολία ενώ η περιοχή κάτω από τα 400nm ονομάζεται υπεριώδης. Τόσο η υπέρυθρη, όσο και η υπεριώδης ακτινοβολία δε γίνονται αντιληπτές από τον ανθρώπινο οφθαλμό.

9.2.2. Η προσθετική μέθοδος

Στο ορατό φάσμα διακρίνονται εύκολα επτά χρώματα, τα λεγόμενα «χρώματα της Ίριδας». Αυτά είναι το ιώδες, το μπλε, το κυανό, το πράσινο, το κίτρινο, το πορτοκαλί και το κόκκινο. Τα χρώματα που καταλαμβάνουν τη μεγαλύτερη περιοχή είναι τελικά τα τρία: μπλε, πράσινο και κόκκινο. Η θεωρία των χρωμάτων που αναφέρεται στις ακτινοβολίες, χαρακτηρίζει τα χρώματα αυτά ως βασικά. Επειδή η ανάμειξή τους σε ίσες αναλογίες δίνει το λευκό φως, αυτή η μέθοδος δημιουργίας χρωμάτων ονομάζεται προσθετική. Στη μέθοδο αυτή, το μαύρο δεν είναι χρώμα, αλλά απουσία φωτός.

Η ανά ζευγάρια ανάμειξη των βασικών χρωμάτων δίνει τρία διαφορετικά χρώματα που καλούνται συμπληρωματικά. Τα χρώματα αυτά είναι

• το κυανό (προκύπτει από την ανάμειξη μπλε και πράσινης ακτινοβολίας),
• η ματζέντα (από την ανάμειξη μπλε  και  κόκκινης ακτινοβολίας) και
• το κίτρινο (από την ανάμειξη κόκκινης και πράσινης ακτινοβολίας).

Για να ξεχωρίσουμε ποια χρώματα θεωρούμε συμπληρωματικά των βασικών χρωμάτων, ακολουθούμε τον κανόνα που λεει ότι συμπληρωματικό ενός βασικού χρώματος καλείται εκείνο το χρώμα, το οποίο αν αναμειχθεί με το βασικό του, μας δίνει το λευκό φως. Στην προκείμενη περίπτωση:

• το κυανό είναι συμπληρωματικό του κόκκινου,
• η ματζέντα είναι συμπληρωματικό του πράσινου,
• το κίτρινο είναι συμπληρωματικό του μπλε.

9.2.3. Η αφαιρετική μέθοδος

Στις χρωστικές ουσίες (μπογιές), δεν εφαρμόζεται η προσθετική μέθοδος. Η απόδοση όλων των χρωμάτων πραγματοποιείται, όχι με την ανάμειξη ακτινοβολιών, αλλά με την απορρόφηση μέσα στη μάζα των χρωμάτων ορισμένων μόνο περιοχών του φάσματος και την ανάκλαση των υπολοίπων. Τα χρώματα που αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο μάτι, είναι αποτέλεσμα της ανάμειξης των μηκών κύματος των ακτινοβολιών που ανακλώνται από τα χρώματα. Τα χρώματα των χρωστικών που μπορούν να αποδώσουν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα με την ανάμειξή τους, είναι τα κυανό, ματζέντα και κίτρινο και ονομάζονται πρωτεύοντα. Η ανάμειξη ανά δύο των πρωτευόντων χρωμάτων δίνει τα δευτερεύοντα: κόκκινο, μπλε και πράσινο. Η μέθοδος δημιουργίας χρωμάτων με τη χρήση χρωστικών ουσιών ονομάζεται αφαιρετική. Στη μέθοδο αυτή, το μαύρο χρώμα προκύπτει από το άθροισμα όλων των πρωτευόντων χρωμάτων.

Με βάση τη θεωρία αυτή, λοιπόν, το μάτι αντιλαμβάνεται τα χρώματα μέσω αντανακλάσεων, ως εξής:

• το κυανό απορροφά το συμπληρωματικό του κόκκινο και αντανακλά το μπλε και το πράσινο,
• η ματζέντα απορροφά το συμπληρωματικό της πράσινο και αντανακλά το μπλε και το κόκκινο,
• το κίτρινο απορροφά το συμπληρωματικό του μπλε και ανακλά το κόκκινο και το πράσινο,
• το λευκό αντανακλά όλα τα χρώματα, ενώ
• το μαύρο απορροφά όλα τα χρώματα.

9.3.4. Η εφαρμογή της θεωρίας στην πράξη

Οι γραφικές τέχνες αναπαράγουν και έγχρωμα θέματα. Ο αριθμός των μελανιών που χρησιμοποιούνται για την εκτύπωση ενός έγχρωμου θέματος, δεν αντιστοιχεί στον αριθμό των χρωματικών αποχρώσεών του. Με βάση τη θεωρία της αφαιρετικής μεθόδου δημιουργίας χρωμάτων, θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τα τρία πρωτεύοντα χρώματα μελανιών, σε διάφορες αναλογίες, για να προκύψουν όλες οι αποχρώσεις.

Ωστόσο, όμως, η θεωρία δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην ιδανική της μορφή, γιατί οι χρωστικές των μελανιών δεν είναι καθαρές από φασματική άποψη. Οι μέθοδοι παρασκευής τους δεν έχουν εξελιχθεί τόσο, ώστε να αποδίδουν μελάνια απόλυτα καθαρά· έχουν δηλαδή προσμείξεις και το χρωματικό αποτέλεσμα που προκύπτει από την ανάμειξή τους, δεν είναι αυτό που θα αναμένονταν με βάση τη χρωματική θεωρία.  Έτσι, για παράδειγμα, ενώ το απόλυτο κυανό θα έπρεπε να αντανακλά 100% μπλε και 100% πράσινο και να απορροφά 100% το συμπληρωματικό του, κόκκινο, στην πραγματικότητα τα ποσοστά αυτά είναι πολύ μικρότερα. Για να αποδοθούν καλύτερα, λοιπόν, οι χρωματικές αποχρώσεις του προτύπου, χρησιμοποιείται ως βοηθητικό το μαύρο μελάνι. Επομένως, τέσσερα χρώματα μελανιών (κυανό, ματζέντα, κίτρινο και μαύρο) μας είναι αρκετά για να αποδοθεί με όσο το δυνατό μεγαλύτερη πιστότητα ένα έγχρωμο τονικό θέμα.

Με βάση τα προηγούμενα, έργο του ατελιέ είναι να διαχωρίσει σε μορφή φιλμ το κάθε έγχρωμο πρότυπο στα τέσσερα χρώματα των εκτυπώσεων. Αυτά τα φιλμ χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για την κατασκευή τεσσάρων αντίστοιχα εκτυπωτικών πλακών, οι κάθε μία από τις οποίες μελανώνεται με ένα από τα τέσσερα αυτά χρώματα. Το προς εκτύπωση υλικό τυπώνεται διαδοχικά από τέσσερις εκτυπωτικές πλάκες, για να αποδοθεί πάνω του το θέμα έγχρωμο.

9.4. ΤΟ ΑΤΕΛΙΕ

9.4.1. Το ράστερ

Τα φιλμ που χρησιμοποιούνται από το ατελιέ για το χρωματικό διαχωρισμό των προτύπων, καλούνται λιθογραφικά φιλμ. Για να απεικονιστεί ένα τονικό θέμα σε λιθογραφικό φιλμ χρησιμοποιήθηκε το πλέγμα ράστερ (βλ. κεφ. 3). Για την απόδοση του λευκού χρώματος σε αυτό δεν εγγράφεται τίποτα στο λιθογραφικό φιλμ, για την απόδοση του μαύρου χρώματος εγγράφεται ολόκληρη η επιφάνειά του, ενώ για την απόδοση των ενδιάμεσων τόνων εγγράφονται κουκίδες διαφόρων μεγεθών, που καλύπτουν από 1% ως 99% της επιφάνειας του φιλμ, ανάλογα με τον τόνο που αυτές αντιπροσωπεύουν.

Τα χαρακτηριστικά του ράστερ

1.     Το σχήμα της κουκίδας

Η κουκίδα του ράστερ μπορεί να είναι:

• στρογγυλή

• τετράγωνη

• ρόμβος

• έλλειψη

2.      Το μέγεθος της κουκίδας

Η επιλογή του μεγέθους της κουκίδας του πλέγματος του ράστερ εξαρτάται, κατά κύριο λόγο, από την εκτυπωτική μέθοδο και  την ποιότητα του εκτυπωτικού υποστρώματος

Δίνονται ενδεικτικές τιμές που αντιστοιχούν για εκτυπώσεις:

• Όφσετ: συνήθως από 35 κουκίδες ή αλλιώς γραμμές (lines), όπως αποκαλούνται, ανά εκατοστό, έως 90 κουκίδες /cm
• Μεταξοτυπία: συνήθως από 12 κουκίδες /cm έως 48 κουκίδες /cm
• Φλεξογραφία: συνήθως από 12 κουκίδες/cm έως 60 κουκίδες /cm

3.      Η κάλυψη της επιφάνειας

Αυτή υπολογίζεται, όπως είδαμε, σε ποσοστά από 1% έως 99%.

4.      Οι μοίρες του ράστερ

Οι κουκίδες του ράστερ δεν είναι τυχαία διασκορπισμένες σε κάθε φιλμ που αντιστοιχεί στα χρώματα της τετραχρωμίας, αλλά είναι διατεταγμένες με συγκεκριμένη διεύθυνση. Η διεύθυνση αυτή των κουκίδων, η κλίση τους, δηλαδή, χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένες μοίρες. Για τον καθορισμό των μοιρών των κουκίδων μετριέται η γωνία που ορίζεται από το οριζόντιο επίπεδο και από τη διεύθυνση διάταξης των κουκίδων.

9.4.2. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός του ατελιέ

Α. Το παραδοσιακό ατελιέ

Ο εξοπλισμός του ατελιέ για την παραγωγή των λιθογραφικών φιλμ περιλαμβάνει διάφορα μηχανήματα. Ένα από αυτά είναι η ρεπροκάμερα. Η μηχανή αυτή χρησιμοποιείται για τη φωτογράφηση γραμμικών προτύπων, όπως για παράδειγμα μιας μακέτας. Ο τρόπος λειτουργίας της περιγράφεται ως εξής:

Η μακέτα και ένα αφώτιστο φιλμ τοποθετούνται στις δύο αντικριστές επιφάνειες της ρεπροκάμερας. Μεγέθυνση ή σμίκρυνση του σχεδίου της μακέτας επιτυγχάνεται με τη μετακίνηση της βάσης προβολής της ρεπροκάμερας πιο μακριά ή πιο κοντά, αντίστοιχα, στο φιλμ. Με τη βοήθεια λαμπτήρων η μακέτα φωτίζεται για όσο χρονικό διάστημα είναι απαραίτητο, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η αποτύπωση του θέματός της στο φιλμ, σε αρνητική μορφή. Συγκεκριμένα, το λιθογραφικό φιλμ αμαυρώνεται (καίγεται) στα σημεία όπου αντανακλάται το φως, με αποτέλεσμα να διαφοροποιείται η μορφή του από τα σημεία στα οποία η ύπαρξη του θέματος της μακέτας εμποδίζει την αντανάκλαση του φωτός.

Τις φωτογραφίες και τις διαφάνειες (slides) τις επεξεργαζόμαστε σε ένα άλλο μηχάνημα, το χρωμογράφο, που διαχωρίζει τα πρότυπα στα πρωτεύοντα χρώματα -η διαδικασία αυτή ονομάζεται αποχρωματισμός. Ο χρωμογράφος αποτελείται από δύο κύρια τμήματα, το τμήμα ανάλυσης και το τμήμα εγγραφής.

Στο τμήμα ανάλυσης υπάρχει ένα διαφανές περιστρεφόμενο κυλινδρικό τύμπανο. Πάνω του τοποθετούνται τα εύκαμπτα πρότυπα. Με τη βοήθεια φωτεινής πηγής που παράγει λευκό φως, μία φωτεινή δέσμη διαβιβάζεται και όλη η επιφάνεια του προτύπου σαρώνεται λεπτομερώς. Αν το πρότυπο είναι διαφάνεια, η δέσμη φωτός το διαπερνά κι αν είναι χάρτινο αντανακλάται, μεταβιβάζοντας τις πληροφορίες σ’ ένα περίπλοκο σύστημα φακών και χρωματικών φίλτρων. Το σύστημα αυτό αναλύει τις φωτεινές δέσμες και κάνει τη χρωματική αποκωδικοποίηση, ανάλογα με την ένταση της αντανάκλασης του φωτός. Για το λόγο αυτό τα σήματα που στέλνει η φωτεινή δέσμη ονομάζονται αναλογικά. Κάθε σημείο, λοιπόν, του προτύπου, σύμφωνα με τις αρχές της θεωρίας των χρωμάτων, αντιπροσωπεύεται από τα αντίστοιχα πρωτεύοντα χρώματα που χρησιμοποιούν όλες οι εκτυπωτικές μέθοδοι.

Η διαδικασία συνεχίζεται στο τμήμα εγγραφής. Τα παραπάνω αναλογικά σήματα μετατρέπονται σε ψηφιακά ηλεκτρονικά σήματα και μεταφέρονται στο σύστημα εγγραφής, όπου βρίσκεται μία μονάδα σάρωσης. Αυτή αποτελείται από μία φωτεινή πηγή δέσμης λέιζερ που σαρώνει την επιφάνεια ενός αφώτιστου (παρθένου) φιλμ, μεταφέροντας σε αυτό τις εικόνες που έχει ήδη λάβει από το πρότυπο μέσω της παραπάνω διαδικασίας. Η αποτύπωση γίνεται με τη μορφή κουκίδων ανάλογα με τις τονικές διαβαθμίσεις του θέματος, όπως εξηγήσαμε παραπάνω.

Η σύνθεση της τελικής εργασίας, που προκύπτει από τη ρεπροκάμερα, η οποία δίνει τα φιλμ της μακέτας και από το χρωμογράφο, που παρέχει τα φιλμ των φωτογραφιών, γίνεται από τεχνίτες (ενθέτες) πάνω σε ειδικά φωτιζόμενα τραπέζια, που ονομάζονται φωτοτράπεζες.

Η ενσωμάτωση των γραμμικών και τονικών φιλμ γίνεται στη μηχανή που ονομάζεται κοντάκτ (από τη λέξη contact = επαφή). Είναι αδιαφανές μεταλλικό κουτί με φωτεινή πηγή στο κάτω μέρος και γυαλί στο πάνω. Πάνω στο γυαλί τοποθετούνται το γραμμικό φιλμ της μακέτας και τα διαχωρισμένα φιλμ της εικόνας  στην αρνητική τους μορφή. Αυτά φωτίζονται εξ επαφής με αφώτιστο φιλμ για να μετατραπεί το θέμα τους σε θετική μορφή. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης των φιλμ στο φως, μια αδιαφανής καλυπτική επιφάνεια (καπάκι του κοντάκτ) σκεπάζει το γυαλί.

Μετά το φώτισμα των φιλμ ακολουθεί η εμφάνισή τους. Ειδικά μηχανήματα, τα εμφανιστήρια, κατασκευάζονται γι’ αυτό το σκοπό, προσφέροντας χημική σταθερότητα στην εμφάνιση και διατηρώντας σταθερές τις συνθήκες της. Αυτά, σε γενικές γραμμές, αποτελούνται από τρεις κάδους: έναν κάδο εμφάνισης φιλμ, έναν στερέωσής του κι έναν πλυσίματός του με νερό. Η μετακίνηση των φιλμ από κάδο σε κάδο εξασφαλίζεται με ειδικούς κυλίνδρους που περιστρέφονται με ελεγχόμενη ταχύτητα. Θερμοστάτες διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία. Η ανανέωση, δε, των χημικών γίνεται από αντλίες που περιοδικά απορροφούν νέα διαλύματα εμφάνισης και στερέωσης.

Το τελικό προϊόν του χρωματικού διαχωρισμού στο ατελιέ είναι λιθογραφικά φιλμ, ένα για κάθε χρώμα εκτύπωσης. Είναι, ωστόσο,  αδύνατο να ελεγχθεί το τελικό χρωματικό αποτέλεσμα, καθώς τα λιθογραφικά φιλμ είναι μαύρες αποτυπώσεις κουκίδων του ράστερ πάνω σε ζελατίνα. Για τον έλεγχο της ποιότητας του αποτελέσματος, ειδικές φωτοευαίσθητες χρωματισμένες επιφάνειες φωτίζονται με  το κάθε ένα χρωματικά διαχωρισμένο φιλμ και το θέμα εμφανίζεται έγχρωμο για πρώτη φορά. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό, είναι το σύστημα δοκιμίων.

Β. Το σύγχρονο ατελιέ

Η είσοδος της πληροφορικής σε κάθε παραγωγικό τομέα είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Και στις γραφικές τέχνες σχεδόν όλες οι εργασίες φτάνουν σε ηλεκτρονική μορφή. Σήμερα, οι περισσότερες μακέτες κατασκευάζονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Ειδικά προγράμματα σχεδιασμού μακέτας, επεξεργασίας κειμένου και εικόνας, ηλεκτρονικής σελιδοποίησης κ.λ.π. αντικατέστησαν τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε το ατελιέ. Το νέο μοντέλο εργασίας που εξελίσσεται περιλαμβάνει τον εξής τεχνολογικό εξοπλισμό:

Ο χρωμογράφος μπορεί να μην έχει ακόμη αντικατασταθεί εντελώς από τους σαρωτές (scanners), που επιτελούν εργασίες παρόμοιες με του χρωμογράφου, αλλά ο ίδιος συνδέθηκε με εξαρτήματα για να μεταφέρει τα δεδομένα του σε υπολογιστές. Και αν δεν εγκαταλείφθηκε ολοκληρωτικά, αυτό οφείλεται στο ότι έχει εξαιρετική απόδοση. Ωστόσο, το σύστημα εγγραφής του αντικαταστάθηκε από τη λειτουργία άλλων μηχανημάτων.

Οι σαρωτές, λοιπόν, που αντικατέστησαν τους χρωμογράφους κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες, ανάλογα με την επιφάνεια που διαθέτουν για να δεχτούν το πρότυπο που προορίζεται για φωτοαναπαραγωγή. Έχουμε έτσι σαρωτές επίπεδου τύπου και σαρωτές τυμπάνου.

Η επεξεργασία των πληροφοριών που εισάγονται μέσω των χρωμογράφων ή των σαρωτών, γίνεται από εξειδικευμένα υπολογιστικά συστήματα και ειδικά προγράμματα. Στην απλή τους μορφή τα συστήματα αυτά είναι μικρά εκδοτικά συστήματα (Desktop Publishing). Τα προγράμματα που επεξεργάζονται τα συστήματα αυτά, κατατάσσονται σε τέσσερις κυρίως κατηγορίες:

• στα σχεδιαστικά: είναι αυτά τα οποία παρουσιάζουν μεγάλη ευκολία στο σχεδιασμό απλών ή σύνθετων γεωμετρικών σχημάτων, συμβόλων, που μπορούν να προκαλέσουν παραμορφώσεις των σχημάτων, να τα χρωματίσουν κ.λ.π.
• στα επεξεργασίας εικόνας: είναι τα προγράμματα που παρεμβαίνουν στις εικόνες και προκαλούν επιμέρους διαφοροποιήσεις.
• στα σελιδοποιητικά: είναι τα προγράμματα που μορφοποιούν το κείμενο των σελίδων και εισάγουν σ’ αυτές σχέδια και εικόνες από άλλες κατηγορίες προγραμμάτων.
• στα ειδικά προγράμματα: είναι τα εξειδικευμένα προγράμματα που υπάρχουν στο ατελιέ και εξυπηρετούν επιμέρους ανάγκες. Τέτοια είναι τα προγράμματα που αφορούν το ηλεκτρονικό μοντάζ, ειδικές εργασίες που γίνονται για διαχωρισμούς χρωμάτων σε φιλμ, που χρησιμοποιούνται για εκτυπώσεις σε συσκευασίες κ.λ.π.

Το δοκίμιο χρωμαλίνης, τέλος, αντικαταστάθηκε με νέα συστήματα ψηφιακών δοκιμίων που δεν απαιτούν τη χρήση φιλμ.

Οι εγγραφές των φιλμ των ολοκληρωμένων εργασιών γίνονται σε εικονοθέτες (Image Setters). Αυτοί αντικατέστησαν το σύστημα εγγραφής του χρωμογράφου. Είναι ειδικές μηχανές που δέχονται το φιλμ από μία κασέτα τροφοδότη, το περνούν σε μία επίπεδη ή κυλινδρική επιφάνεια, όπου μία δέσμη λέιζερ έρχεται να το καταγράψει διαχωρισμένο στα χρώματα της τετραχρωμίας και με κουκίδες ράστερ. Όλες αυτές οι πληροφορίες οδηγούνται από έναν υπολογιστή σχεδιασμένο ειδικά γι’ αυτή τη δουλειά, ο οποίος έχει όλες τις απαραίτητες ρυθμίσεις για να τυπώσει μία εργασία στην ολοκληρωμένη μορφή της (όπως δυνατότητα επιλογής και μεγέθους σχήματος κουκίδας ράστερ, σύστημα μοιρών κ.λ.π.).

Όλα αυτά τα συστήματα, διαφόρων κατασκευαστικών εταιριών, επικοινωνούν μεταξύ τους με μια κοινή «γλώσσα» που ονομάζεται Ποστσκρίπτ (Postscript), έτσι ώστε τα δεδομένα τους να μπορούν να εγγραφούν στους εικονοθέτες. Η αποκωδικοποίηση αυτή γίνεται από το R.I.P. (Raster Image Prossesor). Έτσι, λοιπόν, για να ολοκληρωθεί μία εργασία που γίνεται ηλεκτρονικά θα πρέπει να αποθηκευτεί σε γλώσσα Postscript, η οποία συμπεριλαμβάνει πληροφορίες, όπως με τι ράστερ θα τυπωθεί η εργασία, τι μοίρες θα έχει το ράστερ κ.ά. Το R.I.P. μεταφράζει αυτά τα δεδομένα σε ψηφιακά, κατανοητά από τους εικονοθέτες.

Πορεία μιας ηλεκτρονικής εργασίας

Μία εργασία η οποία περιλαμβάνει α) τη μακέτα σε ηλεκτρονική μορφή, β) τις φωτογραφίες ή τα σλάιτ των εικόνων και γ) τα γραμμικά ή τονικά σχέδια, φιλοτεχνημένα στο χέρι, γίνεται αντικείμενο ηλεκτρονικής επεξεργασίας βάσει των παρακάτω σταδίων:

• ο σαρωτής εισάγει στον υπολογιστή τις εικόνες και τα σχέδια
• τα αντίστοιχα προγράμματα επεξεργάζονται τις εικόνες και τα σχέδια για την τελική μορφοποίησή τους
• η εργασία αποθηκεύεται σε γλώσσα Postscript
• η εργασία μεταφέρεται στον υπολογιστή που διαθέτει αποκωδικοποιητή R.I.P.
• η εργασία μπορεί να τυπωθεί σε ψηφιακό δοκίμιο για τον έλεγχο της ποιότητάς της
• η εργασία εγγράφεται σε φιλμ στους εικονοθέτες