Κάνοντας ιστορική αναδρομή μπορούμε να πούμε ότι η πρώτη φλεξογραφική μηχανή παρουσιά­ζεται το 1890 στο Λίβερπουλ της Αγγλίας από τους Biddy, Baron και υιούς με τους εκτυπωτικούς σταθμούς γύρω από ένα κεντρικό πιεστικό κύλινδρο. Σε άλλη αναφορά φαίνεται ότι η μέθοδος της φλεξογραφίας ήταν γνωστή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής από το 1860 ! Πάντως οι πε­ρισσότερες αναφορές αποδίδουν τη γέννηση της φλεξογραφίας στον κατασκευαστή C.A. Holweg για την εκτυπωτική μηχανή “ανιλίνης” στη Γαλλία το 1905. Η μηχανή εκτύπωνε χαρτί με αλκοολούχα μελάνια τα οποία ήταν ιδιαίτερα ταχυστέγνωτα και επομένως επέτρεπαν την εν σειρά λειτουργία σακουλοποιητικής μηχανής. Ο εκτυπωτής μπορούσε με μηχανικές ρυθμίσεις να συγχρονίσει την σακουλοποιητική μηχανή ώστε να παράγει εν σειρά εκτυπωμένες χαρτοσακούλες. Η ονομασία “ανιλίνης” στην μέθοδο εκτύπωσης δόθηκε επειδή τα μελάνια περιείχαν χρωστικές ελαίων ανιλίνης (η λέξη ανιλίνη προέρχεται από την Αραβική “αλ νιλ” που σημαίνει “το βαθυγάλαζο”).

O πρώτος παγκόσμιος πόλεμος δεν επέτρεψε καμία ουσιαστική πρόοδο στο χώρο της εκτύπωσης ανιλίνης. Στις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30 η μηχανή του C. A. Holweg έγινε γνωστή και στην Αμερική από τον H. H. Heinrich ο οποίος αντιπροσώπευε εκεί την Γερμανική Windmoeller and Hoel­scher, εταιρεία που όπως ο Holweg κατασκεύαζε μηχανές ανιλίνης ενός, δύο και τριών εκτυπωτικών σταθμών (χρωμάτων). Οι μηχανές αυτές, τύπου stack, τύπωναν χαρτί πλάτους από 400mm ως και 900mm. Ήταν ελαφράς κατασκευής, χωρίς ιδιαιτερότητες, εύκολο δηλαδή να κατασκευαστούν αντί­γραφα από πολλούς εκτυπωτές. Έτσι, στις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30 η φλεξογραφική μηχανή ανιλίνης εχρησιμοποιείτο ευρέως για παραγωγή κάθε τύπου χαρτοσακούλας με εν σειρά προσαρ­μοσμένη σακουλοποιητική μηχανή, καθώς και για βαφές χαρτιών.

Τα μελάνια όμως αλκοόλης ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας και χωρίς καθόλου αντοχή στο φως, με αποτέλεσμα τη “μικρή διάρκεια ζωής” του εκτυπωμένου θέματος στο χαρτί. Επίσης, το θέμα της μακέτας προς εκτύπωση δεν μπορούσε να έχει υπερκάλυψη στα χρώματα λόγω χαμηλής ποιότητας. Άλλο σοβαρό μειονέκτημα εκείνης της εποχής ήταν το γεγονός ότι το “pre-press” για τη φλεξογραφία διέφερε από αυτό άλλων τότε γνωστών εκτυπωτικών μεθόδων, χωρίς να υπάρχει τεχνική γνώση για αυτές τις διαφορές. Δηλαδή, η μεταφορά της μακέτας στο εκτυπωτικό μέσο (λάστιχο – κλισέ) δεν υπολόγιζε την παραμόρφωση του κλισέ λόγω της επιμήκυνσης του όταν το επικολλούσαν σε κύλινδρα μικρής διαμέτρου.

Πέρα από τα προβλήματα λόγω φτωχής ποσότητας μελανιού και λάθος μεταφοράς μακέτας, φαί­νεται ότι το αποτέλεσμα εκτύπωσης επηρεαζόταν πολύ από τις συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, χωρίς να υπάρχει η γνώση και η δυνατότητα για σωστή ρύθμιση τους. Για τους λόγους αυτούς, για πολλά χρόνια η εκτύπωση ανιλίνης εκτός από χαμηλού κόστους ήταν και χαμηλής ποιότητας.

Την δεκαετία του ΄30 όμως εμφανίζεται το σελοφάν ως υλικό κατάλληλο για συσκευασία, λόγω των ιδιοτήτων του για την προστασία του προϊόντος και της διαφάνειας του, αντικαθιστώντας πολ­λές εφαρμογές χαρτιού. Μπορούμε σε ένα βαθμό να αποδώσουμε την τεχνολογική πρόοδο της φλεξογραφίας στο σελοφάν, γιατί το διαφανές και μη-απορροφητικό αυτό υλικό δεν ήταν δυνατόν να τυπωθεί με τη μέθοδο της λιθογραφίας. Η πλέον κατάλληλη μέθοδος ήταν η βαθυτυπία, μέθο­δος που μπορούσε να αποδώσει την κατάλληλη ποσότητα μελανιού σε μη-απορροφητικά υλικά. Όμως, το κόστος της μηχανής αλλά και της κατασκευής των κυλίνδρων βαθυτυπίας περιόριζε την επιλογή της βαθυτυπικής μεθόδου μόνο για εκτυπώσεις μεγάλων ποσοτήτων. Οι μικρές ποσότητες ήταν οικονομικά ασύμφορο να τυπωθούν βαθυτυπικά, έτσι έπρεπε να τυπωθούν με τη μέθοδο ανιλίνης. Έπρεπε λοιπόν να βελτιωθεί η πρόσφυση και το στέγνωμα των μελανιών μεταξύ των εκτυπωτικών σταθμών ώστε να μπορούν να τυπωθούν και μακέτες με υπερκάλυψη χρωμάτων στο θέμα. Επίσης, λόγω της διαφάνειας και του σελοφάν αλλά και της χρωστικής των μελανιών, έπρεπε να βρεθούν και νέες χρωστικές. Ένας επίσης σοβαρός λόγος που επέβαλε την έρευνα για νέες χρωστικές ήταν το γεγονός ότι η ανιλίνη είχε χαρακτηριστεί τοξική για εκτύπωση υλικών που συσκευάζουν τρόφιμα.

Η τοξικότητα της ανιλίνης όμως πέρα από την ανάγκη αλλαγής χρωστικών έφερε και την ανάγκη να υιοθετηθεί νέα ονομασία στη μέθοδο ανιλίνης. Μετά από συνεχείς προσπάθειες από πολλούς παράγοντες της βιομηχανίας επί πολλά έτη, επιτυγχάνει επιτέλους το 1952 το Ινστιτούτο Συσκευ­ασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες την υιοθέτηση της ονομασίας “Φλεξογραφία” για την μέθοδο της ανιλίνης, επειδή το μέσο εκτύπωσης είναι το λάστιχο (flexible rubber).

Επανερχόμενοι στη δεκαετία του ΄30, οι νέες χρωστικές όχι μόνο απέδιδαν καλύτερες εκτυπώσεις στο σελοφάν, αλλά επέτρεψαν την επέκταση των εκτυπώσεων ανιλίνης και σε άλλα υλικά όπως το αλουμίνιο και τη περγαμινή. Στα τέλη της ίδιας δεκαετίας υπήρξε και μεγάλη πρόοδος στην κατασκευή των λαστιχένιων κλισέ, όπου το συνολικό πάχος του κλισέ χαμηλώνει πλέον στις 0.125 ίντσες (3.18mm) και μπορεί να παραμείνει σταθερό. Επίσης, πρωτοεμφανίζονται οι ταινίες διπλής όψεως για το μοντάρισμα των κλισέ, καθώς και οι καρτεσιανές γραμμές πάνω στα κύλινδρα και σημεία αναφοράς πάνω στα κλισέ ως βοηθήματα για την επίτευξη της σύμπτωσης μεταξύ των χρωμάτων, που μειώνουν δραστικά το χρόνο προετοιμασίας.

Τη δεκαετία του ΄40 εμφανίζεται και η μηχανή μονταρίσματος, δηλαδή προσαρμογής των κλισέ πάνω στα κύλινδρα με δυνατότητα επίτευξης συμπτώσεων μεταξύ των χρωμάτων καθώς και παρα­γωγής “proof”. Έτσι είναι εφικτή η προετοιμασία μιας δουλειάς εκτός μηχανής μειώνοντας δραστικά τους νεκρούς χρόνους και επιτρέποντας να μένουν πάνω στα κύλινδρα μονταρισμένες δουλειές συχνής επαναληψιμότητας.

Η μεγαλύτερη πρόοδος της εποχής ήταν η μηχανική χάραξη του κυλίνδρου μεταφοράς μελανιού από τη σκάφη στον κύλινδρο του κλισέ. Με τη χάραξη αυτή είναι πλέον δυνατή η ρύθμιση της ποσότητας μελανιού που μεταφέρεται στο λαστιχένιο κλισέ. Ο μηχανικά χαραγμένος κύλινδρος ονομάστηκε από τους εφευρέτες του “anilox”, και είναι ακόμα η καρδιά των μοντέρνων φλεξογραφικών μηχανών.

Τη δεκαετία του ΄40 επίσης παρατηρείται πρόοδος και στην κατασκευή των μηχανών ανιλίνης. Προστίθενται μονάδες τύλιξης και εκτύλιξης παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα εκτύπωσης ρολού, που αυξάνει τις εφαρμογές της εκτύπωσης ανιλίνης, όπως για παράδειγμα εκτυπώσεις πλαστικών κουρτινών. Επίσης πλέον τα συστήματα θέρμανσης σε κάθε σταθμό τοποθετούνται εξ αρχής από τον κατασκευαστή της μηχανής και γίνεται σημαντική πρόοδος στο τρόπο ξήρανσης των μελανι­ών. Την ίδια εποχή, εμφανίζονται εκ νέου δειλά, κερδίζοντας ένα μερίδιο αγοράς περίπου 5%, οι φλεξογραφικές μηχανές κεντρικής πίεσης, οι οποίες λόγω του βασικού τους πλεονεκτήματος της τήρησης σταθερών χρωματικών συμπτώσεων σε όλα τα τότε νέα υλικά κατακτούν πλέον σταθερά κάθε δεκαετία όλο και μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς.

Στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60, εκτός από το σελοφάν, το αλουμίνιο, τη περγαμηνή και το χαρτί εμφανίζονται νέα υλικά, όπως ο πολυεστέρας, το σελοφάν με επικαλύψεις πολυμερών και το πολυ­αιθυλένιο, τα οποία και γίνονται αφορμή για δραστικές βελτιώσεις στη σύνθεση των μελανιών με την εμφάνιση νέων ρητινών, καθώς και στις λειτουργίες των φλεξογραφικών μηχανών.

Ιδιαίτερα το πολυαιθυλένιο που έχει πολλά φυσικά χαρακτηριστικά, όπως η ευκαμψία του και η εκτατότητα του, κέρδισε μεγάλο έδαφος στο χώρο της συσκευασίας προσθέτοντας παράλληλα πολ­λές δυσκολίες στους εκτυπωτές λόγω της επιμήκυνσης του και των ζαρωμάτων κατά την τάνυση και θέρμανση του. Έτσι, εμφανίζονται ρυθμίσεις τανύσεων, αυτόματες αλλαγές ρόλλων, υδραυλικά συστήματα και γενικότερα πολλές μηχανικές βελτιώσεις.

Μπορούμε να πούμε ότι από τη δεκαετία του ΄60 μιλάμε πλέον για την φλεξογραφία του σήμε­ρα, που τυπώνει όλα τα εύκαμπτα υλικά με ζωηρά και αδιαφανή χρώματα, άριστης ποιότητας σε “πλακάτα” θέματα, χωρίς όμως λόγω της φύσης του κλισέ, να φτάνει την ποιότητα της βαθυτυπίας στα θέματα “τετραχρωμίας”.

Η φλεξογραφία λοιπόν είναι μέθοδος υψιτυπίας όπως η τυπογραφία, με την διαφορά ότι το εκτυ­πωτικό μέσο (κλισέ) είναι εύκαμπτο και όχι σκληρό όπως στη τυπογραφία, και τα μελάνια πλέον είναι ρευστά όμοια με της βαθυτυπίας, και όχι σε μορφή πάστας. Το σύστημα μελάνωσης είναι απλό, καθώς ο βαθυτυπικά χαραγμένος κύλινδρος anilox μεταφέρει την απαιτούμενη ποσότητα με­λανιού από τη σκάφη στο εύκαμπτο κλισέ, το οποίο πιέζεται στο προς εκτύπωση υλικό, φέρνοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα σε όλα τα είδη ευκάμπτων υλικών (PET, LdPE, BOPP, Alu, χαρτί, κ.λ.π.), λόγω της φύσης του κλισέ.

Η επιτυχία δηλαδή στην εκτύπωση φλεξογραφίας οφείλεται κυρίως στη σωστή επιλογή και χρήση του anilox και του κλισέ. Ή με τα λόγια ενός εκτυπωτή, η φλεξογραφία έχει δύο καρδιές ! Η καρδιά Νο 1 είναι το anilox και η καρδιά Νο 2 είναι το κλισέ.

Παλαιότερα μια φλεξογραφική μηχανή “φορούσε” μόνον ένα τύπο anilox σε κάθε σταθμό. Τώρα όμως το βάθος χάραξης, η γωνία χάραξης και η πυκνότητα των κουκίδων ενός anilox επιλέγονται με κριτήριο το υλικό προς εκτύπωση, καθώς και τη μακέτα. Αν δηλαδή το υλικό είναι πορώδες ή όχι, και αν θα τυπωθούν “πλακάτα” χρώματα, γράμματα, “ντεγκραντέ”, επικαλύψεις, ή τετραχρωμία.

Πρέπει επομένως να εξοπλίζεται η μηχανή με επιπλέον anilox από τον αριθμό των σταθμών της μηχανής. Η απόφαση στο “πόσα παραπάνω” anilox θα επενδύσει κανείς, αν είχε κριτήριο μόνον την ποιότητα θα ήταν απλή.

Θα άλλαζε ο εκτυπωτής anilox, σε κάθε σταθμό ανάλογα με τις αλλαγές υλικού και μακέτας σε κάθε νέα εκτύπωση. Υπάρχει όμως και το κριτήριο κόστος. Σε κάθε αλλαγή δουλειάς, επιπλέον αλλαγές εξαρτημάτων συνεπάγονται αύξηση νεκρού χρόνου άρα και κόστους παραγωγής. Κάθε αγορά anilox συνεπάγεται αύξηση παγίων εξόδων, όταν ένα anilox ανάλογα το μέγεθος του μπορεί να στοιχίζει και πολύ περισσότερο από 10.000 Euro. Στην εποχή μας «σωστή παραγωγή» θα πει «σωστή ποιότητα» αλλά «με το χαμηλότερο δυνατόν κόστος παραγωγής !» και αυτό διότι η εξέλιξη της τεχνολογίας έχει φέρει μεν τις δυνατότητες για ένα τέλειο αποτέλεσμα, αλλά ταυτόχρονα έχει φέρει και τον έντονο ανταγωνισμό. Καλείται δηλαδή ο παραγωγός προκειμένου να επιβιώσει να βρει τον ιδανικότερο για την περίπτωση του συμβιβασμό μεταξύ συγκράτησης κόστους και δυνα­τότητας επιλογής anilox στην μηχανή του. Φυσικά, η τεχνολογία του σήμερα έχει μειώσει δραστικά τους χρόνους αλλαγών, η εξέλιξη όμως απαιτεί λύσεις για περισσότερη εκμετάλλευση του χρόνου απασχόλησης των μηχανών.

Όσον αφορά το κλισέ, σήμερα το υλικό είναι φωτοπολυμερές και το πάχος του έχει μειωθεί και άλλο ανάλογα την εφαρμογή. Συναντάμε δηλαδή πάχη κλισέ 0.64 mm, 1.14 mm, 1.70 mm 2.84 mm χωρίς να λείπουν και οι εφαρμογές με μεγαλύτερα πάχη όπως 3.15 mm, 3.80 mm, 4.7 mm, 6.35 mm. H τάση της εποχής είναι χρήση όλο και μικρότερου πάχους στις περισσότερες εφαρμογές, διότι ενώ η ευκαμψία του κλισέ είναι αυτή που δίνει το πλεονέκτημα να μπορεί να τυπώνει μεγάλο εύρος υλικών, αυτή είναι ταυτόχρονα και το μειονέκτημα της μεθόδου ! Όταν σε ένα σταθμό εκτύπωσης το κλισέ αφήνει ατύπωτα σημεία, λόγω της ευκαμψίας του μπορεί ο εκτυπωτής να αυξήσει την πίεση του πάνω στο υλικό και να επιτύχει εκτύπωση αυτών των σημείων, με αποτέλεσμα πιθανά να δημιουργήσει εκτυπωτικά προβλήματα σε άλλες περιοχές, όπως τα γνωστά ίχνη γύρω από το θέμα εκτύπωσης. Η φλεξογραφία, από όλες τις μεθόδους εκτύπωσης μπορούμε να πούμε, ότι απαιτεί τον περισσότερο ικανό εκτυπωτή, γιατί παρόλους τους αυτοματισμούς και την τυποποίηση μεθόδων δεν μπορεί να αποφύγει το να εξαρτάται από τον εκτυπωτή η σωστή επιλογή ρυθμίσεων λειτουργίας για τα anilox και τα κλισέ την ώρα της εκτύπωσης.

Πριν πούμε λίγα λόγια τι περιμένουμε από την φλεξογραφία του αύριο, ας αναφερθούμε στους βασικούς τύπους μηχανών και τις εφαρμογές τους.

Οι μηχανές εκτύπωσης γενικά, ανάλογα την εφαρμογή τους χωρίζονται σε 3 κατηγορίες : Τροφοδο­σίας ρόλλου στενού πλάτους, τροφοδοσίας ρόλλου μεγάλου πλάτους και τροφοδοσίας φύλλων. Αυτό ισχύει και για την φλεξογραφία. Επιπλέον κατηγοριοποίηση των μηχανών φλεξογραφίας είναι στο σχεδιασμό της μηχανής : Κεντρικό τύμπανο (CI, Central Impression), in-line και stack type, καθώς βεβαίως και συνδυασμοί αυτών για ειδικές εφαρμογές.

Πάντως πρέπει να αναφέρουμε ότι στη βιομηχανία εκτυπώσεων, συναντάμε συνήθως τη φλεξογραφία μαζί με μηχανές εκτύπωσης με άλλη μέθοδο στον ίδιο χώρο, και αυτό διότι ένα εργοστάσιο χαρακτηρίζεται από την κατηγορία των προϊόντων του, και ένα εκτυπωμένο προϊόν μπορεί να πα­ραχθεί στην εποχή μας ποιοτικά άριστο με πάνω από μία εκτυπωτική μέθοδο.

Παράδειγμα, τα εκτυπωμένα εύκαμπτα υλικά για τη συσκευασία τυποποιημένων τροφίμων παράγο­νται σε εργοστάσια με μηχανές βαθυτυπίας και φλεξογραφίας CI, τροφοδοσίας ρόλλου στενού ή μεγάλου πλάτους.

Υλικά για ταπετσαρίες τοίχων, σάκους, κουρτίνες πλαστικές τυπώνονται με βαθυτυπία ή φλεξογραφία stack τροφοδοσίας ρόλλου μεγάλου πλάτους.

Εκτυπωμένες χαρτοσακούλες παράγονται σε μηχανές βαθυτυπίας και συνήθως φλεξογραφίας in-line, τροφοδοσίας ρόλλου στενού πλάτους. Χαρτοκιβώτια και κουτιά παράγονται σε εργοστάσια με μηχανές εκτύπωσης offset και φλεξογραφίας in-line συνήθως τροφοδοσίας φύλλου.

Πολυαιθυλένια για πολυσυσκευασίες παράγονται συνήθως σε εργοστάσια αμιγώς φλεξογραφικά CI ή stack.

Ετικέτες παράγονται με όλες τις εκτυπωτικές μεθόδους, και βλέπουμε συνδυασμούς μεθόδων στο ίδιο εργοστάσιο, ή ακόμα και στην ίδια την μηχανή για εξειδικευμένες εφαρμογές, όπως μηχανή με μονάδες μεταξοτυπίας και φλεξογραφίας.

Ο σχεδιασμός μηχανής in-line φαίνεται να έχει ως βασικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων σχε­διασμών, το γεγονός ότι προσαρμόζονται στην ίδια μηχανή περαιτέρω λειτουργίες (π.χ. σακούλα, πίκμανση χαρτονιού), καθώς και το γεγονός ότι οι εκτυπωτικές μονάδες είναι στο έδαφος και μπο­ρεί εύκολα ο εκτυπωτής να κινείται ανάμεσα τους για τους όποιους χειρισμούς απαιτούνται. Όμως βασικό μειονέκτημα είναι η μεγάλη διαδρομή υλικού κατά μήκος της μηχανής από την τροφοδοσία στην έξοδο.

Αυτό συνεπάγεται αύξηση φύρας υλικού, αρά και κόστους παραγωγής κατά την εκτύπωση, καθώς και δυσκολία επίτευξης συμπτώσεων μεταξύ των χρωμάτων για κάποια υλικά. Το πρώτο, αντιμετωπί­ζεται με τις stack μηχανές, διότι η διαδρομή υλικού μειώνεται δραστικά, αν και ο σχεδιασμός αυτός προσθέτει δυσκολίες χειρισμού στον εκτυπωτή διότι κάποιοι εκτυπωτικοί σταθμοί βρίσκονται σε ύψος. Έτσι, οι stack μηχανές συναντώνται συχνότερα στην κατηγορία τροφοδοσίας ρόλλου μεγάλου πλάτους. Το δεύτερο, αντιμετωπίζεται με τις μηχανές κεντρικού τυμπάνου (CI), όπου το υλικό εκτύ­πωσης αγκαλιάζει τον κεντρικό – κοινό για όλους τους σταθμούς – κύλινδρο πίεσης (τύμπανο) και είναι σαν να τυπώνεται ένα στερεό υλικό !, ανεξάρτητα από τη φύση του. Τίποτα δεν κινείται !, και επομένως ούτε οι συμπτώσεις. Η ποιότητα όμως πλέον εξαρτάται από την τελειότητα κατασκευής (ως προς τις διαστάσεις) όλων των εξαρτημάτων, όπως anilox, κυλίνδρων κλισέ, κεντρικού τυμπά­νου, γραναζιών. Η απαίτηση ακρίβειας ανεβάζει πολύ και το κόστος κατασκευής της μηχανής, αλλά είναι και ο μοναδικός σχεδιασμός που εξασφαλίζει ποιοτική φλεξογραφία σε “δύσκολα” υλικά.

Μια νέα πρόοδος στο σχεδιασμό κεντρικού τυμπάνου είναι η κατάργηση του κεντρικού γραναζιού για τη μετάδοση κίνησης. Λίγες εκτυπωτικές βιομηχανίες έχουν ως τώρα επενδύσει σ΄ αυτές τις νέες μηχανές (gearless) και έτσι δεν φαίνεται ακόμα πόσο γρήγορα ή όχι θα αντικαταστήσουν τις κοινές CI μηχανές με κεντρικό γρανάζι. Φυσικά και σ΄ αυτόν τον σχεδιασμό υπάρχουν δυσκολίες χειρισμού για τον εκτυπωτή μια και οι σταθμοί εκτύπωσης δεν βρίσκονται στο έδαφος.

Όμως, στη φλεξογραφία του σήμερα, όπως και για όλες τις μεθόδους εκτύπωσης, οι δυσκολίες σχεδόν μηδενίζονται λόγω των αυτοματισμών και των ηλεκτρονικών ρυθμίσεων των μηχανών. Η επισκεψιμότητα των σταθμών είναι αναγκαίο αλλά μόνον για αντιμετώπιση έκτακτων προβλημάτων. Οι λειτουργίες όλες ρυθμίζονται αυτόματα και ελέγχονται από κεντρικούς πίνακες.

Βρισκόμαστε ήδη στην εποχή όπου τα δεδομένα για την κατασκευή μιας μακέτας μεταφέρονται ηλεκτρονικά και άμεσα από τον πελάτη στον εκτυπωτή, η μακέτα μεταφέρεται ηλεκτρονικά πάνω στο εκτυπωτικό μέσο, όλες οι ρυθμίσεις της εκτυπωτικής μηχανής αποθηκεύονται ηλεκτρονικά και σε επόμενη εκτύπωση του ίδιου υλικού με την ίδια μακέτα, απλά ανακαλούμε τα αποθηκευμένα δεδομένα, οι αλλαγές κυλίνδρων γίνονται αυτόματα, τα ιξώδη και οι δυνάμεις μελανιών ρυθμίζονται αυτόματα, οι κύλινδροι τοποθετούνται αυτόματα χωρίς να τους αγγίζει ανθρώπινο χέρι, η μηχανή πλένεται αυτόματα στο τέλος μιας εκτύπωσης …

Τι άλλο λοιπόν θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το αύριο στο χώρο της εκτύπωσης, και ιδιαίτερα στο χώρο της φλεξογραφίας ;

Ιδανικότερες χαράξεις anilox, λεπτότερα κλισέ για μείωση κόστους, νέα μελάνια, βελτιώσεις γενικά που θα βοηθήσουν τον εκτυπωτή να τυποποιήσει πλήρως την εκτύπωση του.

Το pre-press μπορεί και τυποποιεί τις αποχρώσεις με απλούς αριθμούς.

Οι παραγωγοί μελανιών έχουν τυποποιήσει την παραγωγή τους και μπορούν να παραδίδουν στους εκτυπωτές αυτούς τους αριθμούς !

Από όλους τους εκτυπωτές, η βαθυτυπία και κυρίως η φλεξογραφία ακόμα παραδίδουν τα εκτυ­πωμένα τους υλικά με αποχρώσεις “κοντά” στους αριθμούς. Έχουν τυποποιήσει το εύρος απόκλι­σης!

Να λοιπόν τι άλλο ζητούν οι εκτυπωτές από τους κατασκευαστές μηχανών του αύριο. Να φτάσει η τυποποίηση της απόχρωσης σε απόλυτο αριθμό, και όχι εύρος. Θα το πετύχει η φλεξογραφία του αύριο ; Άγνωστο ! Το μόνον σίγουρο και σταθερό πάντως είναι η συνεχής αλλαγή τεχνολογίας.

Δεν θα πρέπει να σταματήσουμε εδώ αυτή την χρονική αναδρομή της φλεξογραφίας χωρίς να αναφερθούμε στη ψηφιακή εκτύπωση που βασανίζει όλους τους βιομηχάνους εκτυπωτές τα τελευ­ταία χρόνια.

Είναι η ψηφιακή εκτύπωση ανταγωνιστής των άλλων μεθόδων εκτύπωσης ; Tης φλεξογραφίας ;

Ναι, για κάποιες εφαρμογές και για μικρές ποσότητες παραγωγής είναι. Και με το δεδομένο της συνεχούς αλλαγής της τεχνολογίας μπορεί αύριο να είναι σοβαρός ανταγωνιστής για πολλές εφαρ­μογές.

Όμως μη ξεχνάμε ότι ραγδαίες αλλαγές δεν θα επιτραπούν εύκολα να φανούν λόγω των πολύ μεγάλων επενδεδυμένων